Ginekologia i położnictwo

Położnictwo

1. Nadzorowanie przebiegu ciąży fizjologicznej

2. Diagnozowanie i leczenie patologii ciąży

3. Nadzór nad ciążą bliźniaczą

Badanie USG dopplerowskie ciąży ocenia przepływy krwi w naczyniach matki i dziecka. 
Monitorowane są następujące naczynia:

  • tętnica maciczna,

  • tętnica pępowinowa,

  • krążenie mózgowe,

  • płodowe krążenie żylne,

  • tętnice nerkowe,

  • naczynia trzewne płodu

Wykonywane jest po 20 tygodniu ciąży, nie potrzeba specjalnego przygotowania. Zalecane jest w przypadku wystąpienia konfliktu serologicznego, przy ciąży mnogiej, kiedy pojawiają się nieprawidłowości w przebiegu ciąży (zaburzenia wzrastania płodu, mała ilość płynu owodniowego, występowanie wad rozwojowych, zaburzenia rytmu serca płodu). Wskazaniem do jego wykonania jest również przebyte wcześniejsze poronienie, zagrożenie porodem przedwczesnym. 

Ginekologia

1. Diagnostyka i leczenie schorzeń ginekologicznych w szczególności : nietrzymania moczu, zaburzeń statyki narządu rodnego, mięśniaków macicy, stanów zapalnych nowotworów narządu rodnego

 
 

 

2. Pobieranie materiału do badań (cytologia klasyczna, LBC, HPV, test p16/ki67,Chlamydia trachomatis+Ureaplasma species+Mycoplasma genitalium)

3. Leczenie niepłodności i monitorowanie cyklu

Wkładki antykoncepcyjne, znane również jako wkładki wewnątrzmaciczne, są jednym z rodzajów antykoncepcji hormonalnej. Są to małe, elastyczne urządzenia w kształcie litery T, które są wkładane do macicy przez lekarza.

Wkładki antykoncepcyjne działają na kilka sposobów, aby zapobiec ciąży. Po pierwsze, uwalniają hormon progesteron, który zmienia śluz szyjkowy, utrudniając plemnikowi dostanie się do jajeczka. Po drugie, powodują ścieńczenie błony śluzowej macicy, co utrudnia zagnieżdżenie zapłodnionego jajeczka. Niektóre wkładki antykoncepcyjne mogą również hamować owulację.

Wkładki antykoncepcyjne są skuteczne przez okres od 3 do 7 lat, w zależności od rodzaju użytej wkładki. Są one stosunkowo bezpieczne, ale mogą wiązać się z pewnymi ryzykami i skutkami ubocznymi, takimi jak skurcze, nieregularne krwawienia czy infekcje. Dlatego ważne jest, aby przed zdecydowaniem się na wkładkę antykoncepcyjną skonsultować się z lekarzem, który może ocenić, czy jest to odpowiednia metoda antykoncepcji dla danej osoby.

Wkładki antykoncepcyjne są jedną z wielu opcji antykoncepcji hormonalnej dostępnych dla kobiet. Inne metody hormonalne obejmują tabletki antykoncepcyjne, plastry antykoncepcyjne, pierścienie antykoncepcyjne i zastrzyki antykoncepcyjne. Każda z tych metod ma swoje zalety i wady, dlatego ważne jest, aby znaleźć tę, która najlepiej odpowiada indywidualnym potrzebom i preferencjom.
Rodzaje dostępnych wkładek: hormonalne: Mirena, Kyleena, Levosert oraz niehormonalne: miedziana.

5. Drobne zabiegi techniką laserową, pobieranie wycinków do badania histopatologicznego na miejscu w gabinecie w znieczuleniu miejscowym

Zabiegi operacyjne (głównie metodą laparoskopową) wykonywane w ramach NFZ w Szpitalu w Knurowie oraz prywatnie w Klinice Nieborowice:

Pektopeksja i operacja sposobem Dubissone to jedne z najnowocześniejszych metod leczenia wypadania lub obniżenia narządu rodnego oferowana w nielicznych szpitalach w Europie. Zabieg polega na laparoskopowym podwieszeniu macicy lub pochwy do powięzi mięśni prostych brzucha lub więzadła grzebieniowego, za pomocą specjalnej, zaawansowanej technologicznie siatki. Ma ona za zadanie zastąpić rozciągnięte lub uszkodzone więzadła utrzymujące macicę. Dzięki tej metodzie można “zamocować” macicę na właściwej wysokości niwelując jej wypadanie. Operację można przeprowadzić w różnych typach obniżenia narządów miednicy mniejszej tj. w przypadku obniżenia przedniego (pęcherz moczowy), środkowego (macica) lub tylnego (odbytnica) kompartymentu narządu rodnego.

Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym, metodą laparoskopową. Na skórze brzucha wykonywanych jest kilka nacięć śr. od 5-10 mm. Rany te goją się około 7-10 dni i praktycznie nie pozostają po nich żadne ślady. Zwykle Pacjentka wypisywana jest do domu następnego dnia po zabiegu, lecz czasami istnienie konieczność pozostania o jeden dzień dłużej. Ponieważ dolegliwości bólowe po zabiegu są bardzo niewielkie, stosuje się w domu jedynie ogólnodostępne leki przeciwbólowe. 1-2 dni po zabiegu można powrócić do typowych codziennych zajęć, natomiast wzmożony wysiłek oraz aktywność seksualna zalecane są po ok 2-3 miesiącach. Z uwagi na fakt, iż operacja przeprowadzana jest małoinwazyjną metodą laparoskopową, rekonwalescencja jest bardzo szybka. Długotrwałe wyniki jeśli chodzi o poprawę statyki narządu rodnego są bardzo dobre.


LAPAROSKOPIA

W zależności od wskazań do operacji można zaproponować minimalnie inwazyjne zabiegi – laparoskopowe usunięcie macicy (TLH) czy zabiegi pochwowe – usunięcia macicy w asyście laparoskopowej lub bez niej.

Wśród najczęściej stawianych wskazań do usunięcia macicy wymienia się:

  • mięśniaki macicy, zwłaszcza objawowe
  • nieprawidłowe krwawienia
  • dolegliwości bólowe czy zaburzenia funkcji przewodu pokarmowego czy układu moczowego (częstomocz, oddawanie moczu w nocy, nietrzymanie moczu)
  • dolegliwości bólowe nie poddające się leczeniu zachowawczemu
  • nowotwory i zmiany przednowotworowe narządu rodnego (np. szyjki i trzonu macicy)

Zwyczajowo usunięciu macicy towarzyszy usunięcie jajowodów przeprowadzane w celu profilaktyki nowotworów narządu rodnego. U zdecydowanej większości kobiet przed menopauzą, u których stwierdzamy nieprawidłowości jajników i jajowodów, operacje usunięcia macicy przebiegają z pozostawieniem jajników, aby utrzymać naturalną produkcję żeńskich hormonów płciowych. Postępowanie takie nie przyspiesza menopauzy i jej wystąpienia należy oczekiwać po 50 roku życia.

TLH (Total Laparoscopic Hysterectomy) czyli całkowite laparoskopowe usunięcie macicy to zabieg polegający na usunięciu trzonu macicy wraz z szyjką macicy. Ten typ zabiegu najczęściej proponowany jest Pacjentkom, u których nie można pozostawić szyjki macicy w związku z toczącym się w niej lub w trzonie macicy stanem chorobowym, który zwiększa ryzyko przemiany nowotworowej lub jest stanem przednowotworowym (w niektórych przypadkach tego typu zabiegi proponowane są również u Pacjentek z nisko zaawansowanymi postaciami nowotworów trzonu macicy).

Dla tego typu zabiegów charakterystyczne jest to, że po odcięciu macicy od mocujących ją więzadeł, cały narząd odcina się od pochwy i tą drogą wydobywa na zewnątrz. Nie zachodzi zatem konieczność morcelowania narządu i nie ma ryzyka rozsiewu choroby w obrębie jamy brzusznej. Szczyt pochwy zeszywany jest laparoskopowo.

Po operacji TLH nie występują oczywiście miesiączki ani plamienia.

Nadal rekomenduje się kontrolne wizyty ginekologiczne celem monitorowania pozostałych części narządu rodnego.

LAVH (Laparoscopy-Assisted Vaginal Hysterectomy) to forma całkowitego usunięcia macicy przez pochwę wspomagana laparoskopowo. Ideą zabiegu, który w swojej istocie przypomina TLH, jest przygotowanie do usunięcia narządu rodnego od strony brzusznej metodą laparoskopową (często u Pacjentek ze wskazaniami do usunięcia jajników), a następnie dokończeniu operacji przez odcięcie i wydobycie macicy drogą pochwową, w pewnych przypadkach z towarzyszącą korektą obniżenia ścian pochwy.

Po operacji LAVH nie występują miesiączki.

Podobnie jak po operacjach całkowitego usunięcia macicy innymi metodami, zabieg jest formą profilaktyki raka trzonu macicy oraz raka szyjki macicy, tym niemniej rekomendowane są wszystkim Pacjentkom po usunięciu macicy regularnie badania ginekologiczne.

Rany po nacięciach skóry zaopatrzone zostają niewielkimi, pojedynczymi szwami, które zaleca się usunąć po7-8 dniach od zabiegu i w tym czasie konsultacja pooperacyjna pozwala na kontrolę prawidłowości gojenia ran.

W przypadku całkowitego laparoskopowego usunięcia macicy (TLH) czy usunięcia macicy drogą pochwową wspomaganego laparoskopowo (LAVH) szew zakładany na pochwę jest samorozpuszczalny i nie wymaga usunięcia.

Okres rekonwalescencji po zabiegu dzięki minimalnej ingerencji w ciało Pacjentek jest krótki. Powrót do aktywności fizycznej czy zawodowej nie przekracza z reguły 14-21 dni po zabiegu.

W przypadku ostatnich wymienionych zabiegów rekomenduje się, aby wstrzemięźliwość seksualna oraz powstrzymywanie się od dużego wysiłku fizycznego, utrzymane zostały do czasu zagojenia rany pochwy ocenianej w badaniu ambulatoryjnym po ok. 4 tygodniach od zabiegu.


OPERACJE POCHWOWE

Histerektomia przezpochwowa to metoda pozwalająca na usunięcie macicy oraz jajników i jajowodów bez naruszania ciągłości przedniej ściany brzucha. Macica usuwana jest w całości, z jajowodami i jajnikami lub bez jajników, drogą pochwową. Ten dostęp operacyjny powinien być rozważany jako pierwszy wybór dla wycięcia macicy.

Zabiegi przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym dotchawiczym (tzw. narkoza) lub przewodowym.

Nie ma potrzeby zdejmowania szwów po operacji. Pacjentka może podjąć współżycie po konsultacji z lekarzem, zazwyczaj po ok 6-12 tygodniach.

W większości doniesień histerektomia pochwowa charakteryzuje się niższymi wskaźnikami powikłań w porównaniu do operacji brzusznej i laparoskopowej.

Jest to najmniej inwazyjna metoda nie pozostają po niej widoczne blizny.

Okres rekonwalescencji po histerektomii waginalnej jest zwykle krótszy niż po histerektomii brzusznej.

Histerektomia przezpochwowa jest specyficzną operacją, lekarz przeprowadzający ten rodzaj operacji powinien być w niej dobrze wyszkolony. W związku ztym operacje takie oferuje się Pacjentkom w nielicznych szpitalach.

Histerektomia przezpochwowa wskazana jest szczególnie u Pacjentek z otyłością i z przeciwwskazaniami do laparoskopii.